Uroczystość Wniebozwięcia NMP
15 sierpnia
Widziałem Święte Miasto, Nowe Jeruzalem, zstępujące z Nieba od Boga, przygotowane jako Oblubienicę ubraną Mężowi Swemu. I słyszałem głos wielki z Nieba ze Stolicy, mówiący: Oto Przybytek Boga z ludźmi: i będzie mieszkał Bóg z nimi, i oni będą ludem Jego, i Sam Bóg z nimi będzie ich Bogiem. (Apokalipsa 21, 2-3)
15 sierpnia, Uroczystość Wniebowzięcia NMP i Poświęcenia Świątyni Miłosierdzia i Miłości.
Osobliwe słowa kieruje Kościół do Bogurodzicy nazywając ją w Litanii Loretańskiej Domem Bożym i Przybytkiem Najwyższego. Ukazują one z jednej strony niezmierne uniżenie Boga a z drugiej zaś podniesienie ciała ludzkiego do rangi świątyni, w której zamieszkał sam Stworzyciel. W zadziwieniu Kościół kontempluje tą tajemnicę: Dziewico Bogarodzico, Ten, Którego świat cały objąć nie zdoła, zamieszkał w Twem łonie, stawszy się człowiekiem. Oto bowiem Ta, która powiedziała przed Archaniołem niech mi się stanie, rzeczywiście stała się miejscem zamieszkania Boga – Jego Domem i Przybytkiem Najwyższego. Z tej racji Lekcja na Uroczystość Wniebowzięcia Matki Najświętszej tak o Niej mówi: przykazał i rzekł mi Stworzyciel wszechrzeczy; a który mię stworzył, odpoczął w przybytku moim [to znaczy przyjął ciało z Maryi Dziewicy] i rzekł mi: Mieszkaj w Jakubie, a w Izraelu weźmij dziedzictwo, a między wybranymi moimi zapuść korzenie. Maryja jest ukazana jako mistyczne drzewo cedrowe na Libanie i jako cyprys na Górze Syon. Korzenie zapuszczone ma w ziemi, konary rozpościera nad swoim Ludem, zaś ostatnie gałęzie zdają się zlewać z firmamentem Niebios. Jest Maryja opiekunką Swojego Ludu, który nosi Jej Imię, jest jego Królową i Pośredniczką przed Swoim Synem. O niej mówi Księga Mądrości w słowach: wzniesionam w górę, jako drzewo cedrowe na Libanie i jako cyprys na Górze Syon (...) a jako jawor jestem podwyższona nad wodą [Lekcja]. Wyniesiona została ponad ziemię i ponad chóry anielskie ponieważ z Niej wyszło Słońce Sprawiedliwości, Syn Boży. Ponieważ obrała najlepszą cząstkę, która nie będzie od Niej odjęta na wieki [Ewangelia] – miłującą i pokorną obecność przy Chrystusie Panu. Nie tylko w znaczeniu godności, jaką obdarował Maryję Bóg, ale także w znaczeniu Jej chwalebnego Wniebowzięcia. Z tego powodu Maryja mówi do swych dzieci i sług: od początku i przed wieki jestem stworzona i aż do przyszłego wieku nie ustanę, a w mieszkaniu świętym służyłam przed Nim (...) jako myrra wyborna dałam słodkość wonności [Lekcja].
Maryja Panna Wniebowzięta jest figurą Kościoła Świętego. Założony przez Chrystusa na ziemi jest szafarzem łask Bożych rozlewanych nad Ludźmi i wskazuje cel naszego ziemskiego pielgrzymowania: Niebiosa. W Kościele odnajdujemy miejsce zamieszkania Boga, Przybytek Jego z Ludźmi – ten w znaczeniu mistycznym, który nas gromadzi i ten w sensie materialnym, w którym się gromadzimy, aby oddawać cześć swojemu Stworzycielowi. Jest Maryja w końcu obrazem Kościoła, który jest Domem Modlitwy a nie kupiectwa [Ewangelia]. Obraz Kościoła, który odnajdujemy wpatrując się w Bogurodzicę kieruje nasze myśli ku Jeruzalem Niebieskiemu, Świątyni nie ręką ludzką uczynioną. Oto zatem Kościół Pielgrzymujący na ziemi odnajdując w Najświętszej Maryi Pannie odbicie Kościoła Chwalebnego, Triumfującego Świętych, podąża za Nią wznosząc się ponad to, co ziemskie ku rzeczom Niebiańskim.
Podobnie Świątynia Miłosierdzia i Miłości, która została poświęcona słowami samego Boga, jest figurą chwalebnej Świątyni. Jest też ona Przybytkiem zamieszkania Boga, z którego Chrystus Pan udziela obficie Swoich łask [Lekcja]. Pielgrzymowanie Mariawitów dniu dzisiejszym do Świątyni Miłosierdzia i Miłości jest obrazem pielgrzymowania Kościoła ku Nowemu Jeruzalem. W nim zgromadzeni, w naszej Ojczyźnie Niebieskiej, będziemy wszyscy, wraz z Wniebowziętą Bogurodzicą, radośnie wołać: Adorujmy Chrystusa Króla panującego nad narodami.
br. M. Daniel
Lekcja: Mądrość Syracha 24, 11 – 15; Ewangelia: Łukasza 10, 38 – 42; Ostatnia Ewangelia: Jana 2, 13 – 22;
lub: Lekcja: Apokalipsa 21, 2 – 5; Ewangelia: Jana 2, 13 – 22; Ostatnia Ewangelia: Łukasza 10, 38 – 42.