Najważniejszym wydarzeniem w życiu nowopowstającego Związku Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania – późniejszego Kościoła Mariawitów – jest konsekracja ks. Jana M. Michała Kowalskiego na pierwszego biskupa. Jednak to doniosłe wydarzenie poprzedzają dwa bardzo istotne fakty: kapituła generalna i kongres starokatolików w Wiedniu.

    W roku 1907 odbyło się pierwsze zebranie ogólne kapłanów mariawitów (kapituła generalna). Zwołano je z konieczności dokonania ustaleń dotyczących wewnętrznej organizacji Związku. Zebranie odbyło się 10 października 1907 roku w kaplicy mariawickiej w Warszawie, przy ulicy Inżynierskiej 5. Organizatorem zebrania był ks. Roman M. Jakub Próchniewski. Udział wzięli także delegaci świeccy z parafii. Najważniejszym postanowieniem zebrania był wybór ks. Jana M. Michała na Ministra Generalnego Związku Mariawitów (zob. Mariawita 11-12/2008).
    W końcu sierpnia 1909 roku ks. Adam Czech – biskup nominat Kościoła Starokatolickiego z Austrii – zaprosił Ministra Generalnego Związku Mariawitów na kongres starokatolików w Wiedniu. Na zwołany kongres przybyli przedstawiciele Kościołów Starokatolickich z Austrii, Niemiec, Holandii, Szwajcarii, Francji i Ameryki Północnej. Wraz z ks. Janem M. Michałem Kowalskim na kongres, odbywający się w dniach 7-9 września 1909 roku, pojechali również ks. Roman M. Jakub Próchniewski i ks. Leon M. Andrzej Gołębiowski. Na kongresie m.in. wygłoszono liczne referaty, mowy a także prowadzono dyskusje i konferencje. Poruszono również sprawę naszego Kościoła, jego początków, zasad życia i organizacji. Owocem trzech zebrań biskupów z naszą delegacją była decyzja biskupów Kościołów Starokatolickich o udzieleniu konsekracji biskupiej ks. Janowi M. Michałowi Kowalskiemu. Datę konsekracji wyznaczono na 5 października 1909 r., natomiast na miejsce wybrano Utrecht – stolicę Kościoła Starokatolickiego w Holandii.
    O konsekracji ks. Kowalskiego biskupi starokatoliccy Holandii powiadomili swój lud w specjalnym liście pasterskim. Ten list został odczytany w kościołach w 17. niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.
    Jak podają źródła, konsekracja odbyła się we wtorek dnia 5 października o godzinie 10-tej w starokatolickiej katedrze pod wezwaniem św. Gertrudy w Utrechcie (Holandia). Odbyła się ona według pontyfikału rzymskiego – po łacinie. Czytając w „Wiadomościach  Mariawickich” z 1909 roku (nr 81) treść aktu konsekracji dowiadujemy się, że mistrzem ceremonii był ks. Keninck, zaś archidiakonem ks. Tymoteusz van Santep. Biskupami asystentami Elekta byli: bp Józef Demmel z Bonn (Niemcy) i bp Aureliusz Harris Mathew z Kensington (Anglia), natomiast Biskupami asystentami Konsekratora byli: bp Jakub Jan van Thiel z Haarlem (Holandia) i bp Piotr Spit z Deventer (Holandia). Głównym konsekratorem był arcybiskup Utrechtu Gerard Gul. Na konsekracji było obecnych również 6 kapłanów mariawitów: ks. Wawrzyniec M. Franciszek Rostworowski proboszcz z Wiśniewa, ks. Czesław M. Maciej Czerwiński proboszcz z Radzyminka, ks. Wacław M. Szczepan Żebrowski proboszcz z Warszawy, ks. Adam M. Bazyli Furmanik proboszcz z Leszna, ks. Jan M. Wincenty Nowakowski proboszcz z Żeliszewa, ks. Paweł M. Dominik Skolimowski proboszcz z Dobrej, oraz przedstawiciel ludu z parafii płockiej (prawdopodobnie Antoni Marynowski).
    Konsekracja pierwszego biskupa mariawickiego wywołała wielką radość wśród całej społeczności mariawickiej. Następnym krokiem ku tworzeniu własnej hierarchii Kościoła była konsekracja kolejnych biskupów w roku 1910.