Tradycja przekazała nam imiona Trzech Króli: Kacper, Melchior i Baltazar. W  starożytności nazywano ich magami. Wywodzili się prawdopodobnie z plemienia Medów, którzy zamieszkiwali Imperium Perskie. Dostrzegli tę jedyną gwiazdę i wyruszyli w drogę nie szczędząc trudów, żeby odszukać Króla-królów.

   Objawienie, nazwane z języka greckiego „ Epifanią”- oznacza zjawienie się, ukazanie się bóstwa w ludzkiej postaci. Epifania to misterium światła - jego symbolem jest gwiazda, która prowadziła Mędrców w czasie podróży. Nowonarodzony Jezus jest prawdziwym światłem, któremu hołd oddają aniołowie i śpiewają wszystkim ludziom pieśń pokoju: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli” (Łk 2) Jasność gwiazdy betlejemskiej padła na ludzi szerokiego świata, pogrążonego w nocy grzechu. Pokłon Mędrców ze wschodu złożony Dziecięciu Jezus opisany w Ewangelii Św. Mateusza (2, 1-12), symbolizuje pokłon świata pogan, wszystkich ludzi, którzy klękają przed Wcielonym Bogiem. Trzej królowie wierzą,  że to małe Dziecię, to Król całego wszechświata, na którego czekały całe stulecia, całe pokolenia wschodu i zachodu. Uroczystość Objawienia Pańskiego niech będzie nakazem i wskazówką dla nas współczesnych ludzi, aby każdy chrześcijanin szukał nowonarodzonego Króla i oddał należny mu pokłon. Obowiązkiem każdego z nas jest szukanie Pana. Z wiarą trzeba iść za betlejemska gwiazdą - szukać i odnajdywać prawdziwego Jezusa, którego żywe słowo jest zapisane na kartach Ewangelii św. Chrystusa, utajonego w Przenajświętszym Sakramencie ołtarza, którego przyjmujemy do naszych serc w Komunii św. Jezusa, który jest w nas i w bliźnim.
    Ewangelia mówi dalej, że upadli na ziemię i  oddali Mu pokłon. I my  w ten sposób wyznajemy wiarę w Jego eucharystyczną obecność. „ I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę…” ( Mt. 2,11) Złoto – symbol władzy królewskiej – ofiarowane przez Melchiora. Złoto to dar dla króla. Jezus urodził się jako, „ten, co miał być królem”. Miał władać bez użycia siły – dzięki miłości. Naszymi ludzkimi sercami rządzi z krzyża a nie z królewskiego tronu. Kadzidło – symbol boskości – ofiarowane przez Kacpra. Kadzidło to dar dla kapłana. Kapłan to człowiek, który „buduje most pomiędzy Bogiem a ludźmi. Taki „most” zbudował  najwyższy kapłan Nowego Testamentu Jezus Chrystus. Otworzył nam drogę i umożliwił zbliżenie i powrót do Boga Ojca. Mirra – zapowiedź męczeńskiej śmierci – ofiarowana przez Baltazara. Mirra używana była do balsamowania zwłok. To dar dla tego kto ma umrzeć. Jezus przyszedł na świat, by żyć dla ludzi i dla nich umrzeć.
    Po skończonej Mszy świętej poświęcimy złoto, kredę i kadzidło. Kredą oznaczymy drzwi naszych domów i mieszkań na znak, że przyjęliśmy wcielonego Syna Bożego. Wonią spalonego kadzidła napełnimy nasze mieszkania na znak, że pragniemy wszystko czynić na Bożą Chwałę.
    „Pójdź do Jezusa” i za przykładem trzech Mędrców ze Wschodu przynieś to co posiadasz.
    Ofiaruj mu złoto na znak oddania wszystkiego i kadzidło modlitwy za tych którzy są chorzy i potrzebują szczególnej pomocy Bożej i mirrę samozaparcia, umartwienia.
    Mędrcy otrzymali napomnienie, aby inna drogą wrócili do swojej ojczyzny. Również i my zmieńmy dotychczasowy kierunek naszego życia i powróćmy lepsi niż przedtem - już drogą do „krainy swojej”.