„Uświęć ich w prawdzie, Twoje słowo jest prawdą.  Jak  Ty posłałeś Mnie na świat, tak i Ja posłałem ich na świat. Ja poświęcam siebie, aby i oni zostali uświęceni w prawdzie”        (Jan 17, 17-19)

    Powinniśmy dziękować miłosiernemu Bogu za tych, którzy każdego roku organizują nabożeństwa ekumeniczne oraz inne formy działalności, mające na celu zbliżenie i pojednanie wszystkich wyznawców Chrystusa. Trzeba także pamiętać o tych, którzy poprzez modlitwę wypraszają błogosławieństwo w tym szczególnym czasie spotkań ekumenicznych.
    W tym roku hasłem Tygodnia modlitw o Jedność Chrześcijan są słowa proroka Ezechiela: „aby byli jedno w Twoim ręku”. Ten tekst biblijny wyraża troskę Boga o jedność wszystkich dzieci Abrahama, Narodu Wybranego, ale także ukazuje, że jedynie w Bogu, w Jego Ojcowskich rękach, istnieje możliwość pełnej jedności i pokoju. Prawica Pańska błogosławi wszystkim ludziom dobrej woli. Bóg udziela również błogosławieństwa tym wszystkim, którzy przynależąc do różnych Kościołów, pragną urzeczywistnić wizję jedności Mistycznego Ciała Chrystusa.
    Temat pierwszego dnia modlitw ekumenicznego tygodnia brzmi: „Chrześcijanie wobec swoich starych i nowych podziałów”. Sugeruje on wyraźnie, że historia Kościoła zna wiele zdarzeń dawnych i najnowszych, które przyczyniły się do podziałów wśród wyznawców Chrystusa. Obecnie żyjemy w czasach, w których w wielu zagadnieniach - jako chrześcijanie - nie mówimy jednym głosem. Mam tu na uwadze kwestie dotyczące pojęcia świętości rodziny, natury małżeństwa, czy też szczególnego daru, jakim jest kapłaństwo.
    Jak dla uczonych celem ich badań jest dochodzenie do prawdy, tak podobnie dla ludzi wiary poznanie objawionej prawdy powinno być wartością istotną (por. Hbr 5, 12). Słowa zapisane w księgach Pisma Świętego, zawarte w depozycie wiary Kościoła,  są objawioną prawdą i wskazują właściwą drogę zbawienia człowieka i napełniają nasze serca nadzieją życia wiecznego: „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14, 6).
    Arcykapłańska modlitwa Jezusa to najdłuższa modlitwa nowotestamentowa, która wyraża głęboką więź łączącą Syna Bożego z Ojcem. Słowa tam wypowiedziane podkreślają uwielbienie dla Ojca oraz zawierają troskę o uczniów i wszystkich wierzących w Chrystusa. W sposób jednoznaczny wskazują także na prześladowanie ze względu na przynależność do naszego Pana. Najważniejszym wydaje się być przyszłość Kościoła i jego jedność, której wzorcowym i jakże inspirującym przykładem jest doskonała jedność Osób Boskich – Ojca i Syna: „aby byli jedno, jak My jedno jesteśmy” (J 17,22).
    Wielokrotnie w czasie nabożeństw ekumenicznych słyszymy słowa, że do urzeczywistnienia jedności Kościoła powinniśmy podążać w duchu prawdy i miłości. Czym dla chrześcijan jest prawda? W księdze Samuela czytamy, że właśnie słowa Boga są dla nas prawdą (2 Sm 7, 28). Podobnie pojęcie prawdy określa psalmista Pański mówiąc, że „prawo Twoje [Boże] jest prawdą” (Ps 119, 142). Tak więc źródłem prawdy objawionej jest sam Bóg, który przez natchnionych mężów przekazał światu prawdę dotyczącą powołania i zbawienia człowieka. Pełnię prawdy o Bogu przekazał Jezus Chrystus, który powiedział: „Ja się narodziłem i przyszedłem na świat, aby dać świadectwo o prawdzie” (J 18, 37).
    Dla ludzi wiary żyć w prawdzie to przede wszystkim znaczy stanąć w prawdzie przed Bogiem. Najpierw w prawdzie o samym sobie, dostrzegając swoją grzeszność, ale i dobro, które uświęcone przez Boga wzrasta. Prawda o nas odsłania nie tylko niedoskonałość, ale i cnotę. Świadomość ta pozwala spoglądać na innych ludzi z wrażliwością i miłością. Bóg przecież wszystkich powołał do świętości i dlatego w każdym człowieku należy dostrzegać dobro, które dzieje się na świecie za jego przyczyną. Prawda, którą objawił Syn Boży Jezus Chrystus mówi nam o naszej słabości, ale jednocześnie odsłania perspektywę wzrastania w łasce naszego Pana aż do godności dzieci Bożych. Także w relacjach między różnymi Kościołami wskazana jest cierpliwość w poszukiwaniu dobra, a także roztropne dzielenie się tym dobrem, które posiada dana wspólnota wyznaniowa. Ekumenizm uczy nas, że tylko na drodze Prawdy, którą jest Chrystus, możemy dojść do pojednania i jedności.
    Prawda w codziennym życiu jest często bardzo trudna do zrozumienia i zaakceptowania. Nie rzadko jest ona bolesna. Jeżeli poznaniu jej nie towarzyszy cnota miłości może nawet być to zachętą do krzywdzenia innych i wydawania zbyt pochopnych i niesprawiedliwych sądów. Dlatego też budowanie trwałej jedności wśród wyznawców Chrystusa wymaga nie tylko poszukiwania prawdy w wymiarze teologicznym czy historycznym, ale również niezbędny jest dar miłości, której owocem jest przebaczenie. To w prawdzie i miłości możemy z pomocą Bożą wspólnie szukać utraconej jedności wszystkich wyznawców Chrystusa. Nie można jednak szukać prawdy bez poznania nauki naszego Zbawiciela. Aby jednak ją poznać musi nam towarzyszyć pokorna modlitwa. Należy mieć w Bogu nadzieję, że jedynie prawda Boża, którą objawił światu Jezus Chrystus, może wyzwolić nas od nieufności wobec chrześcijan należących do różnych Kościołów. Prawda, wyrosła na gruncie Ewangelii Świętej, jedynie jest w stanie zmienić naszą mentalność i napełnić serca pragnieniem tym samym, o którym mówił Chrystus Pan: „aby stała się jedna owczarnia i jeden Pasterz”.
    Podążając do jedności w Chrystusie wszyscy powinniśmy pamiętać o słowach Apostoła św. Jana: „dzieci Boże postępują zgodnie z prawdą” (3 J 4) – a ekumenizm to szczególny dar prawdy, który powinniśmy przyjąć i nim żyć. Wyrażam nadzieję, że wspólna modlitwa w kościele, w którym Założycielka Mariawityzmu, św. Maria Franciszka, otrzymała Objawienie o Miłosierdziu Bożym dla całego świata, przyczyni się do umocnienia naszej woli na rzecz jedności Kościoła. Jestem przekonany, że Pan Kościoła, Jezus Chrystus, obdarzy tu zgromadzonych pokojem i łaską dla dobra wszystkich ludzi. Niech nas zjednoczy troska o chwałę Bożą oraz wzajemna życzliwość w rozwiązywaniu trudnych problemów codziennego życia.