„Szkice z duchowości i historii Mariawitów”, to tytuł książki autorstwa brata diakona, Tomasza Dariusza Mamesa (imię zakonne M. Daniel), przewodniczacego kolegium redakcyjnego „Mariawity”.

    Celem moim nie jest napisanie recenzji, gdyż zrobili to wybitni teolodzy ks. prof. Daniel Olszewski i kapł. prof. M. Paweł Rudnicki, lecz zachęcenie czytelników do kupienia i przeczytania tej ze wszech miar ciekawej i pożytecznej książki. Chcąc przekonać siostry i braci pozwolę sobie przytoczyć fragment recenzji, autorstwa kapł. prof. M. Pawła Rudnickiego: „Dotychczas zajmowano się czy to osobą wybranych działaczy lub teologów mariawickich, jednym z Kościołów mariawickich, mariawityzmem w jednym kraju, którymś fragmentem historii czy też innymi poszczególnymi aspektami mariawityzmu. W recenzowanej książce autor po raz pierwszy ujął całość mariawityzmu jako ruchu eklezjologicznego, mistycznego, społecznego, a nawet politycznego i to zarówno w Polsce, jak i w innych krajach (Francji, Anglii czy w Niemczech, ale nawet w tak odległych jak Paragwaj, Argentyna czy Maroko). Słowem książka jest dziełem, jakiego oczekiwało się od dawna, ale nikt się nie podjął takiego napisać.” Druga recenzja ks. prof. Daniela Olszewskiego jest równie pochlebna.
    Omawiana pozycja była konsultowana z ks. prof. dr. hab. Łukaszem Kamykowskim i prof. dr. hab. Janem Drabiną. Ojciec bp M. Ludwik Jabłoński Biskup Naczelny Naszego Kościoła udzielił konsultacji merytorycznych i umożliwił dostęp do archiwów w Łodzi i w Płocku. Do powstania niniejszej książki przyczynili się również ks. bp Le Bec, ordynariusz Prowincji Francuskiej, ks. bp M. Roman Nowak, kapł. M. Antoni Piekut z parafii mariawickiej w Paryżu. Cennych uwag dostarczyła również siostra przełożona zwierzchniczka Kościoła Katolickiego Mariawitów s. biskupka M. Beatrycze Szulgowicz oraz Kustoszka Warszawska s. biskupka M. Rafaela Wolińska. Swoje archiwa parafialne udostępnili: bp M. Bernard Kubicki, kapł. M. Szczepan Orzechowski, kapł. M. Jan Opala, kapł. M. Franciszek Kubik. Autor korzystał też z wiedzy nieżyjącego już kapł. M. Wawrzyńca Rostworowskiego.
    Nie jest to pozycja lekka, łatwa i przyjemna. W wielu miejscach ogarnia nas głęboki żal, zaduma i refleksja. Prawda tam przedstawiona jest dla nas w wielu miejscach gorzka i trudna do przyjęcia. O wielu faktach pamięta już tylko niewielka grupa osób znających dobrze historię mariawityzmu.
    Autor wykonał benedyktyńską pracę. Dotarł do wielu archiwów krajowych i zagranicznych. Przeczytał olbrzymią
ilość publikacji i artykułów. Przeprowadził wiele rozmów. Wymienił sporo korespondencji.
    Dotarcie do materiałów, zapoznanie się z nimi, przeprowadzenie analizy, selekcja i napisanie książki zajęło bratu diakonowi kilkanaście lat. Gdyby nie olbrzymia pasja badawcza i silna wola, nigdy nie osiągnąłby zamierzonego celu. Chwała mu za to.
    Książka została wydana przez Zakład Wydawniczy „NOMOS” Kraków 2009.