• Redakcja i administracja
• Pozycje wydawnicze

Historia wydanictwa

Po ekskomunice i konieczności wyodrębnienia się z Kościoła rzymskokatolickiego, mariawici weszli na drogę samodzielnego Kościoła. Dla szerszego propagowania swojej działalności konfesyjnej, a szczególnie informowania społeczeństwa i własnych wyznawców o przyczynach narodzin nowego ruchu religijnego, jego zasadach i o życiu Kościoła, nieodzowne stało się wydawanie własnego czasopisma.

Centrum wydawnicze księży mariawitów mieściło się w Łodzi przy ulicy Franciszkańskiej 27. Staraniem ks. J. Kowalskiego otwarto tam drukarnię zapisaną na jego nazwisko. Publikacje tam drukowane określano często jako „Wydawnictwo OO. Mariawitów".

Pierwsze czasopismo mariawickie było tygodnikiem pod nazwą Maryawita i podtytułem Czciciel Przenajświętszego Sakramentu. Jego pierwszy numer ukazał się 3 stycznia 1907 roku.(...)

Oprócz spraw dotyczących życia religijnego z naciskiem podkreślano ważność zagadnień życia społecznego, oświatowego i kulturalnego parafii i jednostki.

 Tę ostatnią problematykę omawiano w szczególności na łamach dodatku do Maryawity pod nazwą Wiadomości Maryawickie. W Wiadomościach oprócz kroniki wydarzeń bieżących, poruszano najbardziej żywotne zagadnienia życia społecznego. Zapoznawano czytelników z literaturą polską, umieszczając wyjątki z najlepszych dzieł autorów polskich, prozaików i poetów(...).

W drukarni mariawickiej w Łodzi ukazywały się również książki i broszury na użytek wiernych. Były to m.in.: Ustawa Bractwa Maryawiów (1907), Postanowienia Pierwszej Kapituły Generalnej Księży Maryawitów (1907). Znaczną cześć wydawnictw stanowiły modlitewniki, przykładowo Modlitwy codzienne (1908), Zbiór pieśni religijnych (1907, 1913), Godzina adoracji (1913). Część wydawnictw stanowiły broszury polemiczne, jak np. Dlaczego zostałem maryawitą (1908). 

Ogółem w latach 1907-1914 ukazało się w drukarni mariawickiej w Łodzi ponad 30 książek i broszur, nie licząc drobnych druków akcydensowych i ulotek informacyjnych.

Wybuch I wojny światowej przerwał tę bogatą działalność wydawniczą aż do roku 1922. Wówczas to otworzono w Płocku drukarnię przyklasztorną. W roku 1923 ukazała się Jednodniówka Maryawicka (do 1926 – 9 numerów). Od 27 kwietnia 1924 roku wychodzi czasopismo religijno-społeczne Maryawicka Myśl Narodowa, w sumie 12 numerów. 24 grudnia 1927 ukazało się pierwsze pismo Królestwo Boże na Ziemi. Było ono tygodnikiem i wydawano je do stycznia 1935 roku. Od 1930 ukazywał się równocześnie dodatek polemiczny Głos Prawdy. W czerwcu 1933 roku ukazał się młodzieżowy miesięcznik Templariusz i wychodził do 1938 roku.

Zaraz po śmierci Założycielki arcybiskup Kowalski, oprócz wydawania czasopism, rozpoczął działalność wydawniczą w szerszym zakresie.

Już w 1921 roku wydano Pismo św. Nowego Testamentu, przetłumaczone przez bpa Kowalskiego z łacińskiej Wulgaty z uwzględnieniem tekstu greckiego. Drugie wydanie wyszło w 1928 roku.

W 1922 roku opublikowano Działo Wielkiego Miłosierdzia.

W tym samym roku wychodzi z płockiej drukarni Psałterz Ducha Przenajświętszego. W roku 1923 ukazał się tom pierwszy, a w 1925 tom drugi Pisma św. Starego Testamentu, również przetłumaczony przez arcybiskupa Kowalskiego.

Z innych ważniejszych wydawnictw należy odnotować wydanie Rytuału Mariawickiego oraz Brewiarzyka Maryawickiego – książki do nabożeństw dla wiernych (1926).

W roku 1935 ukazało się kilka pism Świątynia Miłosierdzia i Miłości.

Z dniem 14 kwietnia 1935 roku Starokatolicki Kościół Mariawitów rozpoczął wydawanie tygodnika Głos Prawdy. Od 1938 roku pismo to zmieniło tytuł na Głos Staro-Katolicki. Ostatni numer 35 nosi datę 27 sierpnia 1939 roku.

Wybuch II wojny światowej znów przerwał na długie lata działalność wydawniczą Kościoła. Po wieloletniej przerwie, w kwietniu 1958 roku Starokatolicki Kościół Mariawitów zaczął wydawać dwumiesięcznik W Imię Boże, od stycznia 1959 roku przejmujący tradycyjny, pierwszy tytuł Mariawita. Od lipca 1964 roku staje się miesięcznikiem.

Mariawita ma charakter czasopisma religijno-społecznego, z przewagą problematyki własnej wyznaniowej, ekumenicznej i bieżącego przeglądu wydarzeń w Kościele.

(na podst S. Rybak- Mariawityzm - studium historyczne W-wa 1992)

Aktualnie "Mariawita" jest kwartalnikiem.