Oficjalna strona KOŚCIOŁA STAROKATOLICIEGO MARIAWITÓW W RP

27.05.1862 W Wielicznej koło Węgrowa urodziła się Feliksa Magdalena Kozłowska -
Założycielka mariawityzmu (imię zakonne Maria Franciszka).

8.09.1887 Założenie przez św. Marię Franciszkę Kozłowską Zgromadzenia Sióstr Ubogich św.
Klary od Nieustannej Adoracji Ubłagania, które później przyjęło nazwę
Zgromadzenie Sióstr Mariawitek.

2.08.1893 Św. Maria Franciszka Kozłowska otrzymuje w rzymskokatolickim kościele
seminaryjnym w Płocku pierwsze objawienie o Dziele Wielkiego Miłosierdzia.
Data początku mariawityzmu.

Sierpień 1893 Na mocy Bożego objawienia Św. Maria Franciszka zakłada
Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów

1902 Zakup posesji z dworkiem i dwiema oficynami przy ul. Dobrzyńskiej 27
(obecnie ul. Kazimierza Wielkiego 27), na której pobudowana została w latach
1911-14 świątynia i klasztor.

Grudzień 1902 Św. Maria Franciszka spisała własnoręcznie podstawową księgę objawień
dotyczących Dzieła Miłosierdzia zatytułowaną
"Początek Zawiązku Zgromadzenia Kapłanów".

styczeń - kwiecień 1903 Przedstawienie objawień i historii Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów
arcybiskupowi warszawskiemu Wincentemu Popielowi, biskupowi lubelskiemu
Franciszkowi Jaczewskiemu i biskupowi płockiemu Jerzemu Szembekowi.

18.07.1903 Wyjazd do Rzymu delegacji księży mariawitów oraz św. Marii Franciszki
Kozłowskiej i siostry zakonnej M. Honoraty Klichowskiej w celu przedstawienia
papieżowi objawień i historii Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów.

6.08.1903 Wybór ks. Jana M. Michała Kowalskiego na przełożonego (Ministra Generalnego)
Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów przez kapłanów delegatów w Rzymie.

13.08.1903 Przedłożenie papieżowi prośby o zatwierdzenie Zgromadzenia Kapłanów
Mariawitów podczas audiencji delegacji mariawitów u papieża Piusa X.

Grudzień 1903 - czerwiec 1904 Utworzenie Związku Nieustającej Adoracji Ubłagania złożonego z:
1) Zgromadzenia Kapłanów, 2) Zgromadzenia Sióstr, 3) Tercjarzy i
4) Bractwa Mariawitów, działających według przepisów opracowanych przez
św. M. Franciszkę Kozłowską (zwanych "ustawami").

3.08.1904 Audiencja księży mariawickich: Romana M. Jakuba Próchniewskiego
i Leona M. Andrzeja Gołębiowskiego papieża Piusa X, podczas której wręczyli
papieżowi "Ustawy Związku Nieustającej Adoracji Ubłagania" i prośbę Mateczki,
w której zawarta była objawiona Wola Boża co do odnowienia czci
Przenajświętszego Sakramentu, co do założenia "Związku Nieustającej Adoracji
Ubłagania" i co do reformy, której Kościół potrzebuje u samego źródła.

4.09.1904 Data wydania dekretu Kongregacji św. Oficjum, przyjętego na posiedzeniu
31 sierpnia 1904 roku, o rozwiązaniu Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów.

Styczeń 1905 Kapłani mariawici, po rozwiązaniu Zgromadzenia, wysłali ks. Pawła Skolimowskiego
do Rzymu, aby jeszcze raz przedstawił papieżowi sprawę mariawitów i prosił
o ponowne jej rozpatrzenie.

11.01.1905 Ks. Antoni Nowowiejski wykonał wyrok Inkwizycji względem św. Marii Franciszki.

12.06.1905 Trzech delegatów ludu mariawickiego wręcza papieżowi prośbę w imieniu 120 tys.
członków Związku Nieustającej Adoracji Ubłagania o pozostawienie kapłanów
mariawitów w ich parafiach i "iżby cześć Przenajświętszego Sakramentu
i Nieustająca Pomoc Maryi mogły się swobodnie szerzyć".
("Maryawita" 1907 r. s. 556)

Styczeń 1906 Abp Popiel suspendował kilku kapłanów mariawitów i usuwał ich z parafii.

Pod koniec styczenia 1906 Ogólny zjazd kapłanów mariawitów w Warszawie, na którym ponownie
wybrali oni ks. Jana Kowalskiego na przełożonego, postanowili wypowiedzieć
posłuszeństwo biskupom i apelować do sądu Stolicy Apostolskiej.

1.02.1906 Złożenie arcybiskupowi W. Popielowi przez księży mariawitów oświadczenia
o wypowiedzeniu posłuszeństwa władzy diecezjalnej, odłączeniu się od Kościoła
i apelacji do Stolicy Apostolskiej.

8.02.1906 Wypowiedzenie posłuszeństwa biskupowi płockiemu A. Wnukowskiemu.

20.02.1906 Księża: J.M.M. Kowalski i R.M.J. Próchniewski, którzy udali się do Rzymu w sprawie
apelacji, byli przyjęci przez papieża.

1.02 - do połowy marca 1906 16 parafii z około 60 tys. wiernych wyłączyło się spod władzy biskupów
i stanęło po stronie kapłanów mariawitów.

Od 19 marca 1906 Zaczęto zapoznawać lud z objawieniami i posłannictwem Marii Franciszki, aby
świadomie mógł opowiedzieć się za mariawityzmem.

Marzec 1906 Rozpoczęły się urządzane przez rzymskokatolików krwawe pogromy mariawitów
w celu odebrania im kościołów i zamachy na życie kapłanów mariawitów.

5.04.1906 Encyklika Piusa X "Tribus circiter" podtrzymująca dekret Kongregacji św. Oficjum
z 4.09.1904 r. i grożąca mariawitom ekskomuniką.

Od Bożego Ciała 1906 Kapłani mariawici zaczęli nosić szare habity franciszkańskie zamiast sutann.

28.11.1906 Dekret rządu rosyjskiego (ówczesnych władz na ziemiach polskich) o prawnym
uznaniu związku religijnego mariawitów.

28.11.1906 Rząd rosyjski nakazał mariawitom oddać wszystkie kościoły i domy parafialne na
rzecz rzymskokatolików.

w grudniu 1906 Mariawici budowali kaplice lub przenosili Przenajświętszy Sakrament do wieśniaczych
chat.

5.12.1906 Data imiennej ekskomuniki nałożonej przez Kongregację Świętej Rzymskiej
i Powszechnej Inkwizycji na kapłana Jana Kowalskiego
i Marię Franciszkę Kozłowską.

30.12.1906 Ogłoszenie w kościołach diecezji warszawskiej, płockiej i lubelskiej klątwy papieskiej
nałożonej dekretem Kongregacji św. Oficjum z dnia 5.12.1906 r. (Klątwa ta
obejmowała również wszystkich mariawitów, jeżeli w ciągu 20 dni od jej
ogłoszenia nie wyrzekną się mariawityzmu. Data uznawana za zupełne zerwanie
mariawitów z Kościołem rzymskokatolickim i początek osobnego związku
wyznaniowego mariawitów.

3.01.1907 Ukazanie się tygodnika "Maryawita - Czciciel Przenajświętszego Sakramentu"
drukowanego we własnej drukarni w Łodzi.

16 stycznia 1907 Minister Generalny Związku Nieustającej Adoracji Ubłagania, ks. M. Michał Kowalski
wydał polecenie, aby - dla większej Chwały Bożej i dla ułatwienia wiernym zrozumienia
obrzędów św. wszystkie nabożeństwa, oprócz ofiary Mszy św., w kościołach
i kaplicach mariawickich były odprawiane w języku polskim.
("Wiadomości" 1907 r. nr 5, s. 37)

wiosną 1907 Przystąpiono do budowy kościołów i kaplic oraz domów parafialnych. Do końca roku
wybudowano ponad 20 kościołów i 8 kaplic, otworzono 10 ochron dla dzieci.

10.10.1907 I Kapituła Generalna Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów (32 księży i po
2 delegatów z parafii). Wybór ks. Jana M. Michała Kowalskiego na Ministra
Generalnego Związku Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania.

25.12.1907 Pierwsza Msza św. (pasterka) w języku polskim w kaplicy sióstr w Płocku.
("Wiadomości" 1907 r., s. 405)

1908 Ukazał się pierwszy książkowy Kalendarz Mariawicki na rok 1908 (kalendarze książkowe
wydawano także w latach następnych, ostatni, siódmy, na rok 1914).

15.02.1909 Wydanie "Ustawy parafii mariawickich" przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
rządu rosyjskiego, będącej wzorem statutu parafialnego.

4.03.1909 List okólny Ministra Generalnego M. Michała Kowalskiego do biskupów całego świata
katolickiego o celach i działalności religijnej, społecznej, oświatowej i kulturalnej
mariawitów ("Mariawita" 1909 r. nr 10 i 11)

07.- 09.09.1909 Udział trzech księży mariawitów (kapł. kapł. J. M. Michał Kowalski, R. M. Jakub
Próchniewski i L. M. Andrzej Gołębiowski) w Kongresie Kościołów Starokatolickich
w Wiedniu. Przyjęcie Kościoła Mariawitów do Unii Utrechckiej
Kościołów Starokatolickich i postanowienie episkopatu starokatolickiego o udzielenie
konsekracji biskupiej ks. M. Michałowi Kowalskiemu.

5.10.1909 Otrzymanie sakry biskupiej przez ks. Jana M. Michała Kowalskiego w Utrechcie od
trzech biskupów Kościoła Starokatolickiego w Holandii z udziałem dwóch biskupów
starokatolickich z Bonn i Londynu.

20.05.1910 II Kapituła Generalna Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Wybór dwóch
biskupów elektów.

4.09.1910 Konsekracja na biskupów księży Romana M. Jakuba Próchniewskiego i Leona M.
Andrzeja Gołębiowskiego w Łowiczu, z udziałem dwóch biskupów starokatolickich
z Holandii.

27.05.1911 Poświęcenie fundamentów pod Świątynię i Klasztor w Płocku.

11.03.1912 Wydanie przez rząd rosyjski "Prawa o wyznaniu mariawitów" uznającego Kościół
Mariawitów jako związek religijny na równi z innymi prawnie uznanymi Kościołami
chrześcijańskimi.

10-12.09.1913 Udział biskupów mariawickich: .M. Michała Kowalskiego, M. Jakuba Próchniewskiego
i M. Andrzeja Gołębiowskiego w Kongresie Starokatolickim w Kolonii (Niemcy)

15.08.1914 Poświęcenie zbudowanej w Płocku świątyni pw. "Nieustającej Adoracji Ubłagania"
oraz klasztoru; od 15.08.1918 roku świątynia nosi nazwę "Świątyni Miłosierdzia
i Miłości" w myśl słów, które tego dnia podczas porannej Mszy św. usłyszała
w duszy św. Maria Franciszka.

3-4.06.1916 Zamknięto mariawickie kościoły, kaplice i wszystkie instytucje na terenach polskich
okupowanych przez Austrię.

styczeń 1917 Św. Maria Franciszka założyła w klasztorze w Płocku bezpłatny internat dla
powojennych sierot i ubogich dzieci (ok. 100 miejsc).

24.05.1918 Niemcy zabrali ze Świątyni w Płocku dzwon ważący 950 kg.

22.08.1918 III Kapituła Generalna biskupów i kapłanów mariawickich.

Styczeń 1919 Sprowadzenie mariawickiej drukarni z Łodzi do klasztoru w Płocku.

10.04.1920 Mateczka w obecności rejenta Tyca i jego pomocnika p. Ławruszczuka
sporządziła i podpisała swój testament.

16.05.1920 W mariawickiej parafii w Lesznie koło Warszawy, u kapł. Bazylego Furmanika,
odbył się zjazd esperantystów z p. Zamenhofem bratem twórcy Esperanta.

28.06.1920 Zmarł w Raszewie pierwszy Apostoł mariawityzmu kapł. M. Jan Przyjemski
(przyczyną jego śmierci była mylna wiadomość o śmierci Mateczki).

23.08.1921 Śmierć św. Marii Franciszki Kozłowskiej.

1921 Wydanie w drukarni mariawickiej w Płocku pierwszego wydania Pisma Świętego
Nowego Testamentu. Przekładu dokonał bp M. Michał Kowalski przy współpracy
biskupów M. Jakuba Próchniewskiego i M. Andrzeja Gołębiowskiego oraz
kapłanów (późniejszych biskupów) M. Filipa Feldmana i M. Bartłomieja
Przysieckiego. Drugie wydanie opatrzone wstępem zatytułowanym "Nauka
śś. Ojców Kościoła. O powadze i czytaniu Pisma Świętego" ukazało się
w 1925 roku, trzecie wydanie wraz z dodatkiem "Skorowidza Katechizmowego
prawd wiary św. w Piśmie św. N. T. zawartych" w 1928 roku.

23.08.1922 Wprowadzenie Komunii św. pod dwiema postaciami (Chleba i Wina).

1922 Wydanie w drukarni mariawickiej w Płocku "Dzieła Wielkiego Miłosierdzia"
zawierające, m.in. teksty objawień św. Marii Franciszki Kozłowskiej, ustawy
zakonne i traktaty religijne przez Nią napisane

19.04.1923 IV Kapituła Generalna Kapłanów Mariawitów. Wybór trzech biskupów elektów
(M. Filipa Feldmana, M. Bartłomieja Przysieckiego i M. Franciszka
Rostworowskiego).

4.10.1923 Konsekracja na biskupa ks. Wawrzyńca M. Franciszka Rostworowskiego.

1923 Wydanie I tomu Pisma Świętego Starego Testamentu przetłumaczonego przez
abpa M. Michała Kowalskiego. II tom ukazał się w 1925 roku.

18.04.1924 List pasterski abpa J. Kowalskiego o zniesieniu celibatu duchownych.

14.09.1924 Zawieszenie stosunków przez Unię Utrechcką Kościołów Starokatolickich
z Kościołem Starokatolickim Mariawitów.

12.10. - 23.11.1926 Podróż grupy biskupów, kapłanów i sióstr do Ziemi św. i patriarchatów Kościołów
wschodnich w sprawie nawiązania współpracy.

Czerwiec 1928 Spotkanie delegacji Kościoła Narodowego pod przewodnictwem ks. bpa F. Hodura
z USA z delegacją Kościoła Mariawitów pod przewodnictwem
abpa J. Kowalskiego.

28.03.1929 Konsekracja na biskupów ks. M. F. Feldmana i ks. M. B. Przysieckiego.

Październik 1929 - luty 1930 Korespondencja biskupów mariawickich z biskupami rzymskokatolickimi
w sprawie pojednania.

29.01.1935 Kapituła Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów z udziałem delegatów parafii i sióstr
zakonnych. Zdjęcie abpa J.M. Michała Kowalskiego z urzędu zwierzchnika
Kościoła. Wybór Naczelnego Biskupa M. Filipa Feldmana. W wyniku rozłamu
w mariawityzmie zwolennicy abpa Kowalskiego (stanowiący mniejszość
mariawitów) utworzyli odrębną społeczność z siedzibą władz w Felicjanowie,
która przyjęła nazwę Kościół Katolicki Mariawitów.

18.05.1942 Śmierć w Hartheim koło Linzu abpa J.M. Michała Kowalskiego wywiezionego przez
Niemców do obozu koncentracyjnego w Dachau.

1946 Biskupi Mariawiccy współuczestniczą w zorganizowaniu Polskiej Rady
Ekumenicznej i Kościół Starokatolicki Mariawitów staje się jej członkiem.

05.09.1947 Wydanie dekretu o uregulowaniu stosunku prawnego Kościoła Mariawickiego
(Dz. U. Nr 59, poz. 316).

04.10.1955 Konsekracja na biskupów ks. Stanisława M. Andrzeja Jałosińskiego i ks. Wacława
M. Innocentego Gołębiowskiego.

22.08.1957 Kapituła Generalna Kapłanów Mariawitów, wybór ks. Jana M. Michała Sitka na
Biskupa Naczelnego.

04.10.1957 Konsekracja ks. Jana M. Michała Sitka na biskupa.

1958 Wznowienie po II wojnie światowej wydawania czasopisma - organu Kościoła.
W pierwszym roku ukazywało się pod nazwą "W Imię Boże". Od 1959 roku
wydawane jest nieprzerwanie do chwili obecnej pod nazwą "Mariawita".

1959 Przystąpienie Kościoła Starokatolickiego Mariawitów do Konferencji
Kościołów Europejskich.

15.07.1965 Wybór na Biskupa Naczelnego bpa Wacława M. Innocentego Gołębiowskiego.

31.10.1967 Zatwierdzenie przez Dyrektora Urzędu do Spraw Wyznań statutu Kościoła
Starokatolickiego Mariawitów (Zmiana nazwy ze Staro-Katolicki Kościół
Mariawitów na Kościół Starokatolicki Mariawitów)

1969 Przyjęcie Kościoła Starokatolickiego Mariawitów do Światowej Rady Kościołów.

19.08.1971 List Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu "Do Braci Mariawitów" w 50
rocznicę śmierci św. M. Franciszki Kozłowskiej. Odwołując się do soborowych
dekretów o ekumenizmie autorzy listu w imieniu Kościoła rzymskokatolickiego
w Polsce przeprosili Braci Mariawitów "za wszystko, w czym kiedykolwiek
względem nich zawiniliśmy". Oświadczyli ponadto, że "Gotów też jest Kościół
poddać obiektywnej rewizji swoje odniesienie się do ruchu w jego fazie
pierwotnej i powzięte wówczas dyscyplinarne decyzje".

6.08.1972 Konsekracja na biskupa ks. Stanisława M. Tymoteusza Kowalskiego z udziałem
abp. Utrechtu M. Koka i bp. Harlemu B. van Kleefa z Kościoła Starokatolickiego
w Holandii.

26.10.1972 Wybór bpa M. Tymoteusza Kowalskiego na Biskupa Naczelnego Kościoła
Starokatolickiego Mariawitów.

20.11.1983 Konsekrowanie na biskupów ks. M. Włodzimierza Jaworskiego i ks. M.
Romana Nowaka

23.01.1986 Po raz pierwszy (od 80 lat) przybył do Kościoła mariawickiego biskup
rzymskokatolicki. Był to bp Władysław Miziołek, który podczas ekumenicznego
Tygodnia Modlitwy o Jedność Chrześcijan w Warszawie na Woli uczestniczył
w nabożeństwie i wygłosił homilię.

16.12.1988 Biskup Naczelny M. Tymoteusz Kowalski erygował w Paryżu Prowincję Francuską
Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, której biskupem jest bp Andrzej Le Bec.

22.01.1989 Na centralnym nabożeństwie ekumenicznym w kościele rzymskokatolickim
w Warszawie na Lesznie wygłosił kazanie Biskup Naczelny Kościoła
Starokatolickiego Mariawitów M. Tymoteusz Kowalski.

W 1991, 1992, 1994 odbyły się trzy ekumeniczne sympozja teologiczne w Łodzi związane
z setną rocznicą Objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia Bożego zorganizowane
przez bpa M. Włodzimierza Jaworskiego - biskupa Diecezji śląsko-łódzkiej
Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

1 sierpnia 1993 Uroczyste obchody w katedrze mariawickiej w Płocku 100-lecia Objawienia Dzieła
Wielkiego Miłosierdzia, w których uczestniczyli, m.in. duchowni z różnych wyznań
oraz biskupi z Kościołów należących do Unii Utrechckiej: abp M. Kok z Holandii,
bp A. Rysz z USA, bp M. Hummel z Austrii.

10.12.1995 Konsekracja ks. M. Ludwika Jabłońskiego na biskupa.

20 lutego 1997 Wejście w życie Ustawy nr 253 regulującej stosunki między Państwem,
a Kościołem Starokatolickim Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej.

31.07.1997 Kapituła Generalna, na której wybrano na Biskupa Naczelnego bpa Zdzisława
M. Włodzimierza Jaworskiego.

29 grudnia 1997 r. Rada Kościoła powołała Komisję do spraw Dialogu z Kościołem Rzymskokatolickim

4.03.1998 Odbyło się pierwsze posiedzenie Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego
między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów.
Posiedzenia odbywają się dwa razy do roku: w marcu w siedzibie
rzymskokatolickiego Biskupa Włocławskiego we Włocławku i w październiku
w siedzibie mariawickiego Biskupa Diecezji śląsko-łódzkiej w Łodzi.

W katedrze mariawickiej w Płocku odbyła się centralna uroczystość Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w roku Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia przyjścia Zbawiciela na ziemię, w której uczestniczyli i wygłosili przemówienia, m.in. Biskup Płocki Kościoła Rzymskokatolickiego Stanisław Wielgus i bp Sawa - Prawosławny Metropolita Warszawski i całej Polski.