List Pasterski Biskupa Naczelnego
na Święta Zmartwychwstania Pańskiego 2014 Roku

Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany,
ale trzeciego dnia zmartwychwstanie (Łk 24, 7)

Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament!

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Biskupi i Kapłani,
Bracia Klerycy, Bracia i Siostry!

Święta Zmartwychwstania Pańskiego to tajemnica chwalebna, która ukazuje nam w pełni zwycięstwo życia nad śmiercią i tryumf Zbawiciela nad szatanem. Pan Jezus, tak jak zapowiadał, oddał się w ręce grzeszników i został „ukrzyżowany też za nas pod Ponckim Piłatem, umęczon i pogrzebion”. Okrucieństwo śmierci na krzyżu naszego Pana, to dobrowolne poddanie się woli Ojca Niebieskiego. Tylko niepojęta miłość Boga do człowieka, mogła sprawić, że Chrystus tyle wycierpiał dla naszego zbawienia. Popełniane przez ludzi grzechy i nieprawości, Zbawiciel wziął na siebie, aby zadośćuczynić za nie Ojcu Niebieskiemu. „Grzech zabił Boga – Człowieka” (słowa Pana Jezusa skierowane do św. M. Franciszki).

Im bardziej staramy się zgłębić tajemnicę Ofiary Baranka Bożego na krzyżu, tym pełniej przeżyjemy Jego zwycięstwo nad szatanem i śmiercią. Poranek wielkanocny, Zmartwychwstanie Chrystusa, to radość nie tylko dla apostołów i niewiast, ale fundament naszej wiary. Słusznie naucza św. Paweł: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał daremna jest wasza wiara, trwacie jeszcze w swoich grzechach. Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał, jako pierwszy z tych, którzy umarli” (I Kor 15, 17, 20). Prawda o Zmartwychwstałym Chrystusie była i jest zwiastowana, jako najważniejsza, nie tylko w wymiarze dogmatycznym, ale również liturgicznym. Święta Zmartwychwstania Pańskiego, to największe święta w kalendarzu Kościoła.

Baranek Paschalny był zapowiedzią Ofiary Chrystusa, który oddał Swoje życie za grzechy ludzkości. „Przekazałem wam bowiem na początku to, co i ja przejąłem, że zgodnie z Pismem, Chrystus umarł za nasze grzechy, że został pogrzebany i trzeciego dnia wskrzeszony z martwych, zgodnie z Pismem” (I Kor 15,3 – 4). Święty Paweł przekazał tę prawdę wiary także swojemu uczniowi – Tymoteuszowi: „Pamiętaj o Jezusie Chrystusie, potomku Dawida, który został wskrzeszony z martwych, zgodnie z moją Ewangelią” (II Tym 2,8). Nie tylko Apostoł Narodów, ale również św. Piotr, już w dniu Pięćdziesiątnicy – Zesłania Ducha Świętego, przemawiając w Jerozolimie do tysięcy zgromadzonych, w swojej katechezie bardzo wyraźnie podkreślił zbawczy wymiar śmierci Pana Jezusa i chwałę Zmartwychwstania. „(…) wydanego [Jezusa] według powziętego postanowienia i przewidzenia Bożego, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Bóg jednak zerwał więzy śmierci i wskrzesił Go, ponieważ niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim” (DzAp 2,23 -24). Chrystus zmartwychwstając wskazał wszystkim wierzącym, że to, co wyznajemy mówiąc: „Oczekuję zmartwychwstania zmarłych i żywota przyszłego wieku”, stanie się rzeczywistością. Zmartwychwstanie będzie miało wymiar powszechny i dotyczyć będzie każdego człowieka.

Jednak, jak naucza Pan Jezus, nie wszyscy powstaną do życia: „Nie dziwcie się temu, bo zbliża się godzina, kiedy wszyscy, którzy są w grobach usłyszą Jego głos i ci, którzy dobrze czynili, powstaną do życia, ci zaś, którzy źle czynili, powstaną na potępienie” (J 5,28–29). Tak więc chociaż zmartwychwstanie będzie dotyczyć wszystkich ludzi, to niestety, czyniący zło, nie będą zaproszeni do uczestnictwa w Królestwie Bożym. Słowa te powinny być ostrzeżeniem dla tych, którzy żyją niezgodnie z oczekiwaniem naszego Zbawiciela i nie wypełniają nakazu miłości Boga i bliźniego.

Bracia i Siostry! Żyjemy w czasach, w których nieustannie dowiadujemy się o tragicznych wydarzeniach, które dzieją się na świecie. Jak informują nas media, codziennie, dochodzi do przemocy, aktów terrorystycznych lub wojen, w wyniku których ponoszą śmierć niewinni ludzie. Nadal w wielu krajach, zwłaszcza w Afryce, żyją w nędzy miliony ludzi, a tysiące dzieci umiera codziennie z głodu i chorób. Obserwujemy także na wielką skalę emigrację ludności, której celem jest poszukiwanie pracy i polepszenia warunków życia.

Niestety, to zjawisko dotyka także wielu Polaków, a szczególnie ludzi młodych. Próbując ułożyć sobie życie poza ojczystym krajem, często doznają wielu rozczarowań i frustracji. Społeczeństwa zachodnie, zafascynowane dobrami materialnymi, zapominają o swych chrześcijańskich korzeniach i podążają w kierunku relatywizmu moralnego oraz zaniechania praktyk religijnych. Jest to zjawisko szczególnie groźne, zwłaszcza dla młodego pokolenia, ponieważ oznacza brak wierności dla zasad ewangelicznych. Należy pamiętać, że również spośród grona naszych wyznawców, wielu opuściło Polskę, udając się za chlebem w kulturowo inny świat. Wymaga to ze strony nie tylko duchownych, ale także krewnych, aby dostępnymi środkami wspierać ich i mobilizować, by mogli zachować swoją tożsamość nie tylko narodową, ale i religijną. Nie jest to łatwe, szczególnie w wymiarze wychowania religijnego dzieci i młodzieży. Należy takim osobom pomagać i modlić się w ich intencji, aby zaszczepione w młodości zasady wiary w Dzieło Wielkiego Miłosierdzia, mogli zachować i nie zatracić siebie w morzu odmienności religijnej i kulturowej.

W trosce o swoich wiernych Kościół winien dołożyć wszelkich starań, aby ich wspierać modlitwą i praktyczną pomocą. Jestem przekonany, że ci, którzy często są zmuszeni wyjechać z kraju, mają w sercach wystarczająco dużo wiary i miłości dla Mariawityzmu i pomimo oddalenia od macierzystych parafii, pozostaną wierni Kościołowi Starokatolickiemu Mariawitów. Kościół nasz po wielu latach trudnych starań, został ponownie przyjęty do Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich. Godzi się przypomnieć, że sukcesję apostolską otrzymaliśmy od biskupów starokatolickich w Utrechcie w 1909 r.

Bracia i Siostry! Pragnę przekazać Wam, umiłowani w Chrystusie Bracia i Siostry, najlepsze życzenia wielkanocne. Przede wszystkim życzę zdrowia i pokoju w sercu od Zmartwychwstałego Pana. Wszystkim przeżywającym wydarzenia społeczne i polityczne w Polsce i świecie, potrzebny jest dar pokoju, który może dać jedynie Chrystus. Tylko Jezus Zmartwychwstały może obdarzyć nas łaską pokoju, tak, jak to uczynił wobec Swoich uczniów w dniu powstania z grobu mówiąc: „Pokój wam” (J 20,19). Błogosławieństwo pokoju i dar jedności, potrzebny jest również naszemu Kościołowi. Wspólnie możemy wiele osiągnąć i zrealizować zbożne cele. Możemy i powinniśmy pomagać tym braciom i siostrom, którzy znajdują się w trudnej sytuacji materialnej i moralnej. Jest to powinność ewangeliczna wynikająca z nauczania Pana Jezusa: „Zapewniam was, to, co uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnie uczyniliście” (Mt 25,40). Proszę, was wszystkich Bracia i Siostry o modlitwę w intencji naszego Kościoła, aby mógł on z Bożym błogosławieństwem wypełniać powierzoną mu misję i z Pomocą Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz świętej Marii Franciszki, mógł zachować ducha miłości i wierności dla Mariawityzmu. Niech Chrystus, który jest zmartwychwstaniem i życiem, obdarzy swoją łaską wszystkich wyznawców naszego Kościoła w Polsce, a także mieszkających we Francji i w diasporze.

Biskup Naczelny
M. Ludwik Jabłoński